Verticillium spp. Etmenleri
Solgunluk Hastalığı

Etmenin genel özellikleri :
  Verticillium etmenleri:
- Verticillium dahliae Kleb.
- V.albo-atrum Reinke et Berth. en yaygın olarak bilinen toprak kökenli fungal hastalık etmenleridir. Genellikle kötü yapılı toprak ve düşük toprak sıcaklıklarında ortaya çıkmaktadırlar. Oldukça geniş bir konukçu listesine sahip olup, odunsu ve otsu bitkilerde hastalık yapmaktadırlar. Bunlardan bazıları; domates, patlıcan, biber, nane, krizantem, pamuk, meyve ağaçları, çilek, güller, yoncadır. Bunun yanında tüm gymnospermler, elma, çeviz ve meşeler genellikle dayanıklıdır. Verticillium' un gerçekte iki türü vardır; Verticillium albo-atrum ve V. dahliae. Her iki Verticillium düşük seviyelerdeki toprak sıcaklıklarında doğal olarak ortaya çıkmakta ve duyarlı bitkilerde hastalık yapmaktadırlar. V. albo-atrum en iyi şekilde 20 - 25 °C sıcaklıklarda gelişme gösterirken, V. dahliae 25 - 28 °C gibi daha yüksek sıcaklıklarda daha iyi gelişme göstermektedir. Hastalık sıcak bölgelerde, özellikle sulanan alanlarda problem olmaktadır. Fungus çok yıllık bitkilerde, bitki artıklarında ve vejatatif üreme organlarda (patates yumrusu gibi) kiş koşullarını misel olarak geçirir. Bundan başka küçük, siyah, tohum benzeri yapısındaki mikrosklerotları (dayanıklı üreme organı) sayesinde 10 yıl veya daha uzun süre toprakta canlı kalbilir. Bu yapılar dayanıklı bitkilerde herhangi bir belirti göstermeksizin ince kökleri üzerinde veya içerisinde de oluşabilir. Bu sklerotlar hassas ya da hassas olmayan bitkilerin kökleri tarafından salgılanan salgılar (exudate) tarafından çimlenmeleri teşvik edilir. Böylece fungus hassas olan bitkilerin köklerinden enfekte eder ve korteks dokularında kolonize olurlar. Bitki dokusunda oluşan konidisporları su ile bitkinin üst aksamlarına taşınır ve fungus iletim bitkinin dokularıda kolonize olmaktadır.Hastalığın teşhisinde hastalıklı bitkilerde fungal yapıları görmek mümkün olmadığından, labaratuvar kültürü gerekmektedir. Hastalık etmeni uzun mesafeler hastalanmış yumrular ve infekteli fideler ile taşınabilir. Hastalık etmeni yetiştirme ortamına girdikten sonra, toprak işleme aletleri, rüzgar ve su ile taşınmaktadır. Hastalık etmeni bitkinin fizyolojisini değiştiren nematodlar ile bulaşık alanlarda daha şiddetli olarak hastalık yapabilir.

Belirtileri:
Verticillium solgunluğunun başlangıç belirtileri, özellikle sıcak geçen aylarda alta yaprakların sararması ve geç sürgünlerin uçlarındaki yaprakların solmasıdır. Bir kaç gün sonra ise kalıcı solgunluk ortaya çıkar ve yapraklar genellikle sarıya döner. Sonuçta bitkiler tamamen kahverengiye döner ve ölür. Solan bitkilerde yaprak dökülmeleride görülür ve bu yaprak dökümleri sürgünlerin alt yapraklarından üst kısımlarına doğru olur. Simtomlarını gösteren sürgünler bir sonraki sezonda gelişmesine devam edebilir ya da onlar geriye doğru bir ölüme sürüklenebilir. geriye doğru ölümler uçlardan başlar ve alta doğru ilerleme gösterir, sonuçta ise tüm bitki zamanla ölür.

Mücadelesi:
   Kültürel Mücadele:
1. Dayanıklı çeşitler terçih edilmeli ve hastalıktan ari gül fideleri satın alınmalı.
2. Toprak inokulum kaynağı olduğu için, toprak işleme işlerine büyük ölçüde dikkat edilmeli, bulaşık topraklara dikim yapılmamalı.
3. Toprak ısısının ani düşüşlerini engellemek için, sık sulama yapılmalı, fakat aşırı sulanmamaya da dikkat edilmeli.
4. Bulaşık alanlarda hasta bitkiler sökülerek yok edilmelidir.
5. Yeni dikimlerde bitkileri yaralamaktan kaçınılmalı.
6. İyi drenajlı topraklar yetiştiricilikte kullanılmalı ve havalnamaya önem verilmeli ve sık dikimlerden kaçınılmalı.
5. Sıcak Bölgelerde solarizasyon etkili bir kontrol yöntemidir.
Kimyasal Mücadele:
Zirai Mücadele Teknik Talimatlarına göre tavsiye edilen kimyasal ilaçlar aşağıdaki tabloda verilmektedir. Kimyasal ilaçlardan ziyade hastalığı engellemek için kültürel önlemelere büyük önem verilmeli, kimyasal ilaçlar hastalığın teşhisi yapıldıktan sonra ve gerek duyulursa uygulanmalı.

Başa Dön
Gül Hastalıklarına Geri Dön