Etmenin
genel özellikleri :
-
Pythium spp.
- P. debaryanum Auct. non R. Hesse
- P. ultimum Trow
toprak
kökenli bir fungal etmen ve çok geniş konukçu dizisine sahip kosmopolitik
bir patojendir. Pythium' un en agresssif türlerinden biri ve bir çok
bitkide çökerten, kök ve gövde çürüklüğü ve meyve ve çim bitkilerinin
yanıklığı hastalıklarına neden olmaktadır. Bir çok tek yıllık bitki,
kabakgiller ve çimlerde ekonomik önemde hastalık yapmaktadır. Fungus
nemli topraklarda canlı kaldığı ve en iyi şekilde geliştiği için su
küflerinden biri olarakda anılır. Sıcak
koşullar patojenin en sevdiği ortamlar olup, seralarda da büyük problemler
oluşturmaktadır. Fungus dünyanın her yerinde özellikle sıcak bölgelerde
ve seralarda görülmektedir. Fungus 27-34 C arasındaki sıcaklıkları ve
nemli ortamları terçih eder. Konukçuları; şekerpancarı, biber, krizantem,
kabakgiller, pamuk ve çim bitkileri sayılabilir. Phythium toprakta üreme
organları olan oospor, hif ve sporongia olarak kalmaktadır. Özellikle
dayanıklı olan üreme organı sayesinde nemli topraklarda uzun yıllar
canlılıklarını koruyabilir. Bu oosporlar direkt çimlenerek enfeksiyon
yapabildiği gibi, sporongia ve ondan oluşturduğu hareketli zoosporlar
ilede enfeksiyon yapabilir. Zooporlar infekte etmeden önce kamçılarını
kaybederek enkist olmakta ve bir çimlenme tüpü oluşturarak enfeksiyonunun
gerçekleştirir. Bitki dokusunda oluşan diğer üreme organı sporangia
benzer şekilde cimlenekte ve enfeksiyonlarını gerçekleştirir. Patojen
infekteli bitki artıkları taşınarak ve serbest su bulduğunda zoosporları
ile de hareket ederek yayılma gösterir.
Diğer Pythium spp. türleri aşağıda listelenmiş olup, benzer şekilde
hastalıklar yapmaktadır.
- P. arrhenomanes
Drechs.
- P. myriotylum Drechs.
Belirtileri:
Hastalanmış
bitkilere özellikle alçak, drenajı bozuk alanlarda rastlamak mümkündür.
Bu bitkilerin kök ve kökçüklerinde çürümeler görülür.
Mücadelesi:
Kültürel Mücadele:
1.
Hastalık ile bulaşık özellikle çoğalmada kullanılan sürgün ve tohumların
hastalıktan ari ve sertifikalı olmasına dikkat edilmeli.
2. Hastalığın bulunduğu alanlarda toprak dranajına önem verilmeli
ve tarlada su birikmesine müsade edilmemeli.
3. Bitkiler
sık dikilmeden kaçınılmalı ve havalanma iyi olacak şekilde dikimler
yapılmalı.
4. Hastalık etmeninden korunmak için sanitasyon (temizlik) işlemlerine
büyük önem verilmeli, temiz saksı, alet, yetiştirme ortamalrı ve toprak
kullanılmalı.
5. Hastalıklı bitki artıkları inokulum kaynaklarının azalması
yetiştirme ortamlarında uzaklaştırılmalı ve imha edilmeli.
6. Bitkilein
yaralamaktan kaçınılmalı.
7. Sağlıklı
bitkiler zayıf yetişen bitkilere göre infeksiyonlara daha dayanıklıdır.
Kimyasal Mücadele:
Zirai
Mücadele Teknik Talimatlarına göre tavsiye edilen kimyasal ilaçlar aşağıdaki
tabloda verilmektedir.