Etmenin
genel özellikleri :
Fusarium
oxysporum
f.sp. melongenae
fungal bir hastalık etmeni olup, biberlerde
Biber
Solgunluk Hastalığına neden olur. Fungus
misellerin kalınlaşması ile oluşan klamidisporlar toprakta uzun süre
canlılığını koruyabilir. Toprak kökenli olmakla birlikte tohum ilede
taşınması mümkündür. Tohum bulaşmaları ya yüzeysel ya da kabuk altındaki
dokularda olmakta, bu yüzden tohum embriyosu infekte olmamaktadır. Lokal
bulaşmalar toprak ya da bitki kalıntılarının taşınması ile olur. İnfeksiyon
özellikle yaralan köklerden olmaktadır. Özellikle toprak ve çevre koşulları
infeksiyon ve hastalık belirtilerin ortaya çıkması için önemlidir. Hastalık
şiddeti 20-25 °C toprak sıcaklıklarında maksimumdur ve daha yüksek sıcaklıklarda
bu dramatik olarak azalmaktadır. Yüksek toprak sıcaklıklarında da bitkiler
infekteli olur, fakat solgunluk görülmeyebilir, bunun yanında şidettli
bodurlaşma görülebilir. Bir çok Fusarium solgunluğunda olduğu
gibi, 1) düşük toprak sıcaklıklar patojene uygundur ve solgunluk
belirtilerini hızlandırmaktadır. 2) yüksek nitrojen, özellikle NH4-nitrogen
ve ışık, kum hafif asitik topraklar (pH 5-5.5) hastalığın gelişmesine
uygndur, ve 3) Toprağı kireçleyerek PH 6.5-7.0 çıkarma hastalığın solgunluk
şiddetini artırabilir. Fungusun diğer Fusarium türlerinde olduğu
gibi 3 farklı sporları bulunmaktadır, bunlar tek hücreli mikrokonidi,
bir yada bir kaç hücreli makrokonidi ve kalın hücre duvarlı klamidosporlardır.
Belirtileri:
İlk görülebilir hastalık belirtisi alt yaprakların dökülmesi ile
başlar. Bu devrede bitkinin toprak altındaki kök ve gövdelerde çürümeler
meydana gelir ve bitkilerde genel bir solgunluk görülür. Genç sürgünler
de ölümler ortaya çıkar ve daha sonra bunlar kahverengiye döner. İnfeksiyon
genelde yan köklerin ana köklere bağlandığı yerlerde ortaya çıkmakta
ve bu lekeler koyu kahverengi ve çöküküktür. Bu lekelerin olduğu bölgedeki
ana kök zamanla tüm ana kök çevreleyecek şekilde ilerler ve bitkinin
su besin alımları engellendiğinden üst aksamlarının solmasına sebeb
olur. Daha sonra tüm kök hastalık etmeni tarafından istila edilir, köklerde
yumuşama olur ve suyla ıslanmış gibi bir görünüm sergilerler. Gövde
ve kö bölgeleride zamanla kahverengi bir renk alır, gevşek olan kabuk
dokuları soyulduğunda odun kısımlarının karardığı görülmektedir. Nemli
topraklarda gövdenin toprak bölgesine yakın kısımları fungusun beyaz
ya da mavi yeşil üreme organları ile kablanabilir. Bitkiler tam büyüklüğüne
ulaşınca ölümler ortaya çıkarsa, meyveler kurtarılabilir, fakat meyveler
küçük olduğunda buruşmakta ve zamanla dökülmektedir.
Mücadelesi:
Kültürel Mücadele:
1.
3-4 yıl ürün rotasyonu (çok uygun bir durum değil) ve devamlı üretim
alanlarından konukçusu bitkilerinin uzaklaştırılmalı.
2. Hastalıktan ari tohum ve fidelerin kullanımı.
3. Sera
ve tohum yataklarında hastalıktan ari toprak, su ve alet-ekipmanı kullanılmalı.
4. Dayanıklı çeşitler tercih edilmeli.
5. Hastalıklı fideler hemen yetiştirilme ortamlarında uzaklaştırılmalı
ve imha edilmeli.
6. Yetiştiricilik için hafif topraklar tercih edilmeli ve aşırı
nemden kaçınılmalıdır, toprak drenajına önem verilmelidir.
7. Aşırı olarak nitrojen gübrelemelerden sakınmalı.
Kimyasal
Mücadele:
Zirai
Mücadele Teknik Talimatlarına göre tavsiye edilen kimyasal ilaçlar aşağıdaki
tabloda verilmektedir.